نویسنده: پویان صادقی

فهم مارکسیسم از سَر دموکراسیْ درافتادن به وادی چپ سرنگونی‌طلب را باعث می‌شود و فهم مارکسیسم از درِ آنتی‌امپریالیسم درافتادن در چنبره‌ی چپ محورمقاومتی را. اولی در را به روی پروامپریالیسم باز می‌کند و دومی در را به روی بورژوازیِ خودی. کمونیسم آن استقرارگاهی است که یگانه معیارش مبارزه‌ی طبقاتی و انکشاف آن است؛ کمونیسم تاریخ را نه تاریخ آزادی، نه تاریخ خرد، نه تاریخ تمدن و … بل‌که تاریخ مبارزات طبقاتی می‌فهمد.پویان صادقی در مقاله‌ی «پرسش اسرائیل» به نسبت موجودیت سیاسی نظامی اسرائیل با دوران عروج و افول امپریالیسم و همچنین پیوند آرمان فلسطین با مبارزات طبقاتی و پراتیک کمونیستی در این دوران می‌پردازد. پرسش اسرائیل، پویان صادقیدریافت ...

نتیجه‌ی مبارزات فلسطینی‌ها علیه اسرائیل در یک بستر کلان مبارزه‌ی طبقاتی‌ای، که در یک سو جهان‌های بورژواییِ کهنه و نو قرار دارند و در سوی دیگر پرولتاریای جهانی و منطقه‌ی خاورمیانه قرار دارد، تعیین خواهد شد. هرچه پرولتاریا در مسیر نبرد با بورژوازی خودی و گرایش‌های منطقه‌ای بورژوایی در خاورمیانه قرار گیرد، همان‌قدر نیز مبارزات فلسطینی‌ها در یک بستر انترناسیونالیسم منطقه‌ای تعیین تکلیف خواهد شد و هرچه بورژوازی نوینِ منطقه‌گرا پیش‌تر برود، همان‌قدر نیز مبارزات فلسطینی‌ها در دولت-ملتِ ممزوج بورژوازی منطقه‌گرا تعیین تکلیف خواهد شد. مبارزه‌ی فلسطین، پویان صادقیدریافت ...

ادیسه‌ی امپریالیسم (سِنخ‌شناسی، تکرار اُفول و فعلیّت خاص انقلاب)دریافت لنین، به سال ۱۹۱۶ عنوانی بر کتابش می‌گذارد: «امپریالیسم، بالاترین مرحله‌ی سرمایه‌داری»؛ و چندی بعد، به سال ۱۹۲۰، در آخرین جمله‌ی پیش‌گفتارش بر ترجمه‌ی آلمانی و فرانسوی این کتابْ «امپریالیسم را آستانه‌ی انقلاب اجتماعیِ پرولتاریا» می‌داند. در فهم صرفاً خطّی‌ـ‌زمانیِ کلماتِ “بالاترین” و “مرحله”، گویی امپریالیسم به‌لحاظ درـ‌زمانیْ آخرین حدِّ سرمایه‌داری است و پس از آن فرومی‌پاشد و فهمِ خطّی‌ـ‌غیردیالکتیکیِ آن کلمه‌ی “آستانه”، پارادوکس‌هایی را موجب می‌شود که دست‌ِآخر انکار نظریه‌ی امپریالیسم و نظریه‌ی انقلاب پرولتری را موجب می‌شود؛ درضمن، دریافت امپریالیسم، صرفاً به‌منزله‌ی قِسم و جوری عمل‌کرد سرمایه‌ی مالی و سرمایه‌ی انحصاری و نظامی‌گریِ هم‌بسته بدان‌ها و عدم درک نقدی از آن نوع که لنین نثار بینش غیردیالکتیکیِ بوخارین ...